Σκότωσαν 57 ανθρώπους στα Τέμπη και τώρα σκοτώνουν και τους επιζήσαντες με την απανθρωπιά τους. Αλήθεια περιμένει κανείς ότι η… νέα Κυβέρνηση που θα φτιάξουν θα ασχοληθεί καθόλου με τις ανάγκες του λαού;
Εκείνοι που είχαν το θράσος μετά την μεγαλύτερη σιδηροδρομική τραγωδία στην Ελλάδα να βγουν και να υποσχεθούν στήριξη όσων επέζησαν και των οικογενειών των νεκρών, ποδοπατούν όχι μόνο τις δεσμεύσεις τους αλλά και την ίδια την ανθρωπιά ως έννοια.
Και το απέδειξαν περίτρανα με αυτό που έκαναν στην Ευδοκία Τσαγκλή, επιζήσασα της φοβερής τραγωδίας των Τεμπών, την οποία πήραν σηκωτή από ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη γιατί ακούγοντας τον να μιλά για υποδομές και ασφάλεια τόλμησε να φωνάξει «Ναι όπως και στα τρένα».
Μια φράση που έπρεπε να λέμε όλοι οι Έλληνες διαρκώς χωρίς να ξεχνάμε αυτό που συνέβη και χωρίς να πέφτουμε θύματα της επικοινωνιακής προπαγάνδας που θέλει οι ευθύνες γι αυτή την τεράστια τραγωδία να πέφτουν στις πλάτες ενός σταθμάρχη και χαμηλόβαθμων υπαλλήλων.
Σε συνέντευξη της η Ευδοκία Τσαγκλή, που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει τον εφιάλτη του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, δεν χαρίστηκε στον πρώην Πρωθυπουργό, που κάνει το μαύρο άσπρο:
«Τι να περιμένεις από έναν πρωθυπουργό που ζητούσε από μία τραυματία των Τεμπών με πολλαπλά κατάγματα να βάλει πλάτη κι αυτή την τραυματισμένη πλάτη την έβγαλαν σηκωτή από την συγκέντρωσή του».
Η ίδια περιέγραψε για την απομάκρυνση της από το χώρο όπου μιλούσε ο κ. Μητσοτάκης:
«Πήγα χωρίς πανό, χωρίς τσάντα, στάθηκα μπροστά και μάλιστα στεκόμουν κοντά σε έναν άνθρωπο της ασφάλειας, κάτι που δεν θα έκανα αν είχα πρόθεση να δημιουργήσω πρόβλημα. Το μόνο που έκανα ήταν όταν άκουσα τον κ. Μητσοτάκη να μιλάει για υποδομές και ασφάλεια να φωνάξω από κάτω «Ναι όπως και στα τρένα». Αυτομάτως δύο άνδρες της ασφάλειάς του, με πήραν σηκωτή από τις μασχάλες και με απομάκρυναν. Δεν ήρθαν καν να μου ζητήσουν να αποχωρήσω. Απλά με σήκωσαν και με πέταξαν έξω».
Και προσθέτει:
«Εγώ βγήκα με πολλαπλά κατάγματα και πολύ περισσότερα ψυχικά τραύματα από το δεύτερο βαγόνι. Δεν είχαμε καμία στήριξη από την Πολιτεία. Η ψυχιατρική υποστήριξη διά βίου που είπαν ότι θα μας παρείχαν, είναι ανύπαρκτη. Το είπα στο νοσοκομείο και οι γιατροί έβαλαν τα γέλια. Η προσωπική μου εμπειρία είναι το απόλυτο μηδέν. Καμία στήριξη».
Αν λοιπόν τέτοιες συμπεριφορές εκδηλώνονται απέναντι σε πονεμένους ανθρώπους, που από τύχη ζουν, επειδή ο κ. Μητσοστάκης και η Κυβέρνηση του δεν έκαναν αυτό που έπρεπε για την ασφάλεια των τρένων, περιμένει κανείς πως στη νέα Κυβέρνηση που θα φτιάξουν θα μεριμνήσουν για ένα ολόκληρο λαό;
