Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αντέδρασε άμεσα απομακρύνοντας τον Γεωργούλη, ωστόσο η υπόθεση αυτή φέρνει στο φως κάτι άλλο βαθύτερο και πιο δύσοσμο…
Η νέα αυτή υπόθεση Γεωργούλη είναι μια ακόμα υπόθεση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο που βασίζεται ξεκάθαρα στην γνωστή… πατριαρχική αρχή που θέλει τον… όμορφο και επιτυχημένο άνδρα να έχει αυτομάτως το δικαίωμα να κατακτήσει όποια γυναίκα θελήσει με την γυναίκα να μην έχει κανένα δικαίωμα αντίστασης ή απόρριψης του άντρα.
Το παραπάνω φαντάζομαι πως λίγο πολύ όλοι το καταλαβαίνουμε και το έχουμε δει να συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, που προφανώς δεν θα αναφέρουμε εδώ, γιατί, όπως και να το κάνουμε, σε αυτές τις περιπτώσεις νομίζω πως δεν χωράνε συμψηφισμοί.
Πάμε όμως τώρα και στο βαθύτερο και πιο δύσοσμο μέρος της υπόθεσης. Και αυτό δεν αφορά τόσο την ίδια την υπόθεση ή τον ίδιο τον Γεωργούλη, αλλά τον ίδιο τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία. Τι θέλουμε να πούμε;
Αυτό που θέλουμε να πούμε πολύ απλά ξετυλίγεται από μόνο του αρκεί κάποιος να προσπαθήσει να απαντήσει στην ερώτηση “γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβασε ως υποψήφιο τον Γεωργούλη;”
Μα φυσικά γιατί ο όμορφος και επιτυχημένος άνδρας είναι δύσκολο να μην συγκεντρώσει αρκετές ψήφους από τον γυναικείο πληθυσμό. Τα λέμε όμορφα; Τα εξηγούμε ωραία;
Και μην πεταχτεί κανένα “πλυντήριο” να πει πως ο Αλέξης Γεωργούλης είχε την παραμικρή έστω αριστερή πολιτική συγκρότηση ή γενικά είχε κάνει οποιαδήποτε τοποθέτηση – παρέμβαση με ξεκάθαρο πολιτικό πρόσημο κοντά σε αυτό της αριστεράς για τα όσα συνέβαιναν στην χώρα μέχρι την στιγμή που μπήκε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Και για να το κάνουμε ακόμα πιο “kinky”, απλά να θυμίσουμε ότι του είχε γίνει πρόταση και να κατέβει στις Ευρωεκλογές με την ΝΔ. Οπότε;
Οπότε καταλήγουμε λοιπόν στο ότι μοναδικό κριτήριο επιλογής του από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν το “όμορφος και επιτυχημένος άνδρας”. Αν τώρα αυτό δεν είναι από μόνο του ένα άκρως πατριαρχικό και τοξικό σκεπτικό, τότε τι άλλο μπορεί να είναι; Και είναι ακριβώς το ίδιο μοτίβο που πιθανόν να οδήγησε (μένει να αποδειχτεί από την δικαιοσύνη) τον Γεωργούλη στον βιασμό και πρόκληση σωματικής βίας.
Το αρχέγονο αυτό μοτίβο δεν μπορούμε να το χρεώσουμε προφανώς στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και να του χρεώσουμε προσπάθεια συγκάλυψης από την στιγμή που μόλις έγινε γνωστή η καταγγελία η Κουμουνδούρου αντέδρασε άμεσα απομακρύνοντας τον Γεωργούλη.
Μπορούμε όμως να χρεώσουμε άνετα στον ΣΥΡΙΖΑ την αδυναμία να λειτουργήσει αλλιώς και μακριά από… πατριαρχικά μοτίβα για την επιλογή των υποψηφίων του.
Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο… στο ίδιο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ υπήρχαν και άλλες πολύ πιο αξιόλογες επιλογές, όπως αυτή του Ross Daly ή ακόμα – ακόμα και του εκλιπόντος Αλέξανδρου Νικολαϊδη.
Και όμως ο κόσμος επέλεξε Γεωργούλη, Κόκκαλη και Κουντουρά…
Αντιλαμβάνεστε το fail της ίδιας της κοινωνίας ή χρειάζεται να το εξηγήσουμε περισσότερο;
Και έχουμε τώρα και την ΝΔ που χρησιμοποιώντας την μιντιακή υπεροπλία της και τους στρατούς των κομματικών τρολ της θα προσπαθήσει ασφαλώς να “ισοφαρίσει” επικοινωνιακά τις δικές της “ανομίες” και να ξεπλύνει τις δικές της “αμαρτίες”. Παίζοντας ξανά τα “ρέστα” της στο γνωστό, φασιστικής ιδεολογίας, αφήγημα του “όλοι ίδιοι είναι”…
Ωστόσο, ό,τι και να κάνει το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν έχει καν βάση, μιας και σε αντίθεση με τον δεξιό απόπατο, που σταύρωνε ανήλικα θύματα για χάρη του Λιγνάδη ή του Μίχου, οι Συριζαίοι χωρίς “ναι μεν αλλά” βγάζουν απευθείας στον “τάκο” τον Γεωργούλη για να κριθεί από τη Δικαιοσύνη. Χωρίς “victim blaming”, χωρίς “σκιές”, χωρίς προσπάθεια αιτιολόγησης ή συγκάλυψης. Τουλάχιστον αυτό τους το “πιστώνουμε” στα “θετικά”, εκτός και αν υπάρξει κάποια νέα σχετική αποκάλυψη…
Εντάξει, προφανώς υπάρχουν και κάποιοι “φανατικοί” που πάνε να ψελλίσουν κυρίως “σκέψεις” όπως “γιατί το θυμήθηκε τώρα;” αλλά και το “σιγά μην είχε ανάγκη ο Γεωργούλης να παρενοχλήσει σεξουαλικά μια γυναίκα”. Και οι 2 αυτές “σκέψεις” όμως υπάγονται στο παραπάνω σκεπτικό πατριαρχικής τοξικότητας. Οπότε;
Οπότε… η πρόκληση τελικά είναι αλλού… στο πώς θα εκπαιδευτεί η ίδια η κοινωνία να πάψει να λειτουργεί με τέτοια πατριαρχικά μοντέλα… ή ακόμα – ακόμα και στο πώς θα αντιλαμβάνεται εγκαίρως τέτοια φαινόμενα προστατεύοντας τα μέλη της…
