Μπορεί να ακουστεί σκληρό και σίγουρα δεν θα αρέσει σε εκείνους που θεωρούν πως το μέλλον της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι αυτό που εκφράζει το κακό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά…
Αλλά δυστυχώς το τελευταίο διάστημα το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης βιώνει μια αποστασία άνευ προηγουμένου.
Γιατί αν δεν είναι αποστασία οι μεθοδευμένες και κατά συρροή αποχωρήσεις με ταυτόχρονες διεργασίες συγκρότησης νέας κοινοβουλευτικής ομάδας τότε τι είναι;
Αν δεν είναι αποστασία το να αποχωρείς από το κόμμα σου «στολίζοντας» καθημερινά το νέο εκλεγμένο, από τη βάση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, αρχηγό με χαρακτηρισμούς που ουδέποτε τόλμησαν να εκστομίσουν ούτε καν οι πολιτικοί σου αντίπαλοι της ΝΔ τότε τι είναι;
Κι όλα αυτά πριν προλάβει καλά καλά να καθίσει στην καρέκλα του προέδρου ο Στέφανος Κασσελάκης πράγμα που μαρτυρά πως το υπόβαθρο δεν είναι ιδεολογικό, όπως οι αποχωρήσαντες ισχυρίζονται, αλλά προσωπικό (κάποιοι επειδή δεν εκλέχθηκαν και κάποιοι άλλοι επειδή παρασύρθηκαν από τους μη εκλεγμένους αρχηγούς ενώ υπάρχουν κι αυτοί που δεν βλέπουν με καλό μάτι την προσωπική ζωή Κασσελάκη).
Και μην μας πείτε πως μέσα σε μια βδομάδα πρόλαβαν και είδαν τι πρεσβεύει πολιτικά ο Στέφανος Κασσελάκης αυτοί που επί τόσα χρόνια στο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάλαβαν ούτε τι πρέσβευε το ίδιο τους το κόμμα;
Γιατί… αν είχαν καταλάβει… ούτε δημοψηφίσματα «ναι ή όχι» θα δέχονταν ούτε θα υπέγραφαν μνημόνια… αυτά δεν είναι αριστερές πρακτικές.
Αφού λοιπόν εκείνοι που εκπροσωπούν το κακό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να φύγουν και να αποδυναμώσουν το κόμμα που τους εξέθρεψε και τους έδωσε βουλευτικές έδρες «ώρα καλή στην πρύμνη τους κι αέρα στα πανιά τους» θα τους χρειαστεί… όταν θα κληθούν να δώσουν λόγο στην ιστορία.
