Είναι τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός της εγχώριας “αριστεράς” που προτείνουν την άμεση εφαρμογή της «γαλλικής συνταγής» στην δικιά μας πολιτική κουζίνα. Ένα πιάτο όμως που πάει σφαίρα στο ρεστοράν, μπορεί στο ταβερνάκι να… πατώσει…
Πολλοί -της εγχώριας αριστεράς/κέντρο… /και όχι μόνο- σπεύδουν να ενθουσιαστούν, στα όρια της έκστασης, με τα αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών.
Και είναι τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός τους που προτείνουν την άμεση εφαρμογή της «γαλλικής συνταγής» στην δικιά μας πολιτική κουζίνα.
Ξεχνάνε βέβαια πως κάθε μαγαζί, είτε ταβέρνα είναι, είτε γκουρμέ ρεστοράν, έχει το δικό του τρόπο, τη δικιά του πελατεία, με τα δικά της χαρακτηριστικά. Με δυο λόγια… ένα πιάτο που στο ταβερνάκι πάει σφαίρα, μπορεί να πατώσει στο ρεστοράν και να το παρασύρει στον όλεθρο και την καταστροφή.
Αν αφήσουμε όμως τις συναισθηματικά φορτισμένες εκφράσεις και ασχοληθούμε με τα σκληρά γεγονότα και τους αριθμούς, τα “vive la France!” και “Η Γαλλία δείχνει τον δρόμο” μοιάζουν πολύ με την κλασσική νεοελληνική ξενομανία, με την μηχανιστική μεταφορά μοντέλων-προτύπων, όπως με τον «ευρωκομμουνισμό» και τον ιταλικό «ιστορικό συμβιβασμό» όπως ίσως θυμούνται οι πιο ηλικιωμένοι.
Όσοι σκέφτηκαν τότε (70’s-80’s) πως μπορούσαν να πορευτούν αντιγράφοντας εργαλεία και προτάσεις από την Εσπερία έφαγαν το -πολιτικό- κεφάλι τους.
Εξηγούμαι:
Η πρωτιά του Νέου Λαϊκού Μετώπου (ΝΛΜ) είναι κυρίως μια αμυντική επιτυχία, μια νικηφόρα μάχη οπισθοφυλακών και όχι τόσο μια ευρεία αποδοχή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος, το οποίο συντάχθηκε μέσα σε 3 μέρες από την προκήρυξη των εκλογών.
Αυτή ακριβώς η ταχύτητα σύνταξης του προγράμματος εξηγεί και το γιατί η γαλλική αριστερά παραμένει σε μεγάλο βαθμό αναξιόπιστη: αφού συμφωνείς στους κυβερνητικούς σου στόχους έτσι εύκολα σημαίνει πως αυτό που διασπά την αριστερά είναι κυρίως οι προσωπικές φιλοδοξίες και η εξουσιομανία των αριστερών ηγετίσκων που βολεύονται στα μικρομαγαζάκια τους (έχουμε και εμείς μπόλικα τέτοια παραδείγματα).
Να μην ξεχνάμε: μπορεί σε έδρες η Λεπέν να είναι τρίτη, σε ψήφους όμως είναι ΠΡΩΤΗ (8.745.063) ενώ το ΝΛΜ έρχεται δεύτερο (7.040.232). Αν προσθέσουμε και τις ψήφους ενός πιο (!) ακραία δεξιού σχηματισμού (1.364.950) το μπλόκ της ακροδεξιάς φτάνει τα 10.110.013 δηλ. το 37.06% των έγκυρων ψηφοδελτίων!
Ο Μακρόν έχασε μεν το 1/3 των εδρών του, διατηρεί όμως σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων του: από 8 εκατ. περίπου στα 6,8 εκατ. και κυρίως έχει τα εργαλεία που του δίνει η θέση του να δυσκολέψει, ίσως και να διασπάσει το ΝΛΜ. Τα επόμενα 24ωρα θα μας δώσουν μια πιο καθαρή εικόνα των επιδιώξεων του. Κρίσιμος θα αποδειχτεί ο ρόλος Σοσιαλιστών/Οικολόγων που συνήθως είναι πολύ ευάλωτοι στα καλέσματα της κυβερνητικής εξουσίας (ξέρω-ξέρω πέφτετε από τα σύννεφα).
Οπότε…οπότε κοκκινοσκουφίτσες/οι του μάταιου τούτου κόσμου χαρείτε τη βόλτα στο δάσος αλλά για… καλάθι πάρτε το… μικρό-μικρό.
Α, και μην ξεχάσετε να πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία…
