Πάλι καλά, δεν πάθαμε και τίποτα… Όταν δεν αρέσει μια παράσταση, δεν αλλάζεις το κοινό, αλλάζεις την παράσταση (Volume 2)
“…ή πώς τα γραμμάτια του 2015 ακόμα τα πληρώνουμε!… ή πώς το πιο καλό ΠΑΣΟΚ είναι το γνήσιο, της Χαριλάου Τρικούπη! …Αυτό ξέρουμε, αυτό εμπιστευόμαστε!” γράφαμε ένα 24ωρο μετά την κάλπη της 21ης Μαΐου.
Και το σύντομο σχόλιο κατέληγε με μια συμβουλή του Μπέρτολτ Μπρέχτ:
Όταν δεν αρέσει μια παράσταση, δεν αλλάζεις το κοινό, αλλάζεις την παράσταση…
Ας σταματήσει λοιπόν ο θρήνος λοιπόν για την κακούργα “κενωνία” που δεν καταλαβαίνει το συμφέρον της, που δεν ακούει εμάς που ξέρουμε και θέλουμε το καλό της, που είναι διαπλεκόμενη με το πελατειακό κράτος, που, που, που…
Αυτή η κοινωνία έδωσε μια ανέλπιστη ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2015, η ίδια κοινωνία είπε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα το καλοκαίρι του ’15 και έδωσε 2η ευκαιρία, παρά την κωλοτούμπα, στον Τσίπρα.
Αυτή και όχι άλλη κοινωνία βγήκε στους δρόμους μαζικά μετά τα Τέμπη, αυτή η συμφεροντολόγα κοινωνία γέμισε τις πλατείες το 2011-12 και αυτής της κοινωνίας τα παιδιά εξεγέρθηκαν μετά την δολοφονία Γρηγορόπουλου, και χρόνια τώρα πάνε στις πορείες του Πολυτεχνείου.
Οι σημερινοί παππούδες ήταν εκεί και στην Νομική το 1973, παλιότερα στους Λαμπράκηδες, ακόμα πιο παλιά στην ΕΠΟΝ και την Αντίσταση.
Όλη η κοινωνία; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! Ένα σημαντικό κομμάτι όμως ναί!
Την ίδια ώρα που ένα άλλο σημαντικό τμήμα της:
λούφαζε, συνεργαζόταν με τους κατακτητές, χαφιέδιζε, χούντοφερνε, φιλούσε κατουρημένες ποδιές για ένα ρουσφέτι, έπαιζε στο χρηματιστήριο, ψήφιζε για να σώσει -τρομάρα του- την συνταξούλα του, κι’ ας ήξερε πως αυτό σημαίνει ξενιτιά για τα παιδιά και τα εγγόνια του, διαδήλωνε με τον Χριστόδουλο, έβλεπε εφιάλτες με τους “γυφτοσκοπιανους” να καταλαμβάνουν τον Λευκό Πύργο και ξυπνούσε μέσα στον ιδρώτα φωνάζοντας: “Κάτω τα χέρια από την Μακεδονία”.
Αυτήν, πολύ σχηματικά βέβαια, την κοινωνία θέλουμε να αλλάξουμε, να μπολιάσουμε με τις ιδέες της κοινωνικής απελευθέρωσης, σ’ αυτήν την κοινωνία απευθυνόμαστε και όταν δεν πείθουμε κοιτάμε να δούμε που και γιατί κάναμε λάθος.
Αλλιώς υπάρχει η γνωστή συνταγή:
“Η γραμμή μας ήταν σωστή αλλά οι αντικειμενικές συνθήκες δεν επέτρεψαν… μπλα μπλα μπλα, μπλα μπλα μπλα… οργανωτικές αδυναμίες… αυτοκριτική… αναλαμβάνω την ευθύνη… γενναίες αποφάσεις… φταίνε όλοι οι άλλοι… και δέκα παπαγάλοι…”
