Τους έβαλαν στο πλοίο, κι επειδή, λέει η Πυροσβεστική, δεν βρήκαν καμπίνες, τους άφησαν να κοιμούνται στα πατώματα και στις καρέκλες. Τέτοια απανθρωπιά ούτε στους εχθρούς μας…
Όλες τις μέρες που έκαιγαν οι φωτιές στη Ρόδο ο Πρωθυπουργός, οι υπουργοί κι όλοι όσοι εκ του θεσμικού τους ρόλου καλούνταν να σχολιάσουν το θέμα ευχαριστούσαν τους πυροσβέστες που με αυτοθυσία έδιναν αγώνα για την κατάσβεση τους.
Δούλεψαν μέρες πολλές, μέσα στον καύσωνα, έχοντας μπροστά τους μια αδηφάγα πυρκαγιά που αφάνιζε τα πάντα στο πέρασμα της και μπορούσε από μια απροσεξία να τους στοιχίσει τη ζωή.
Κι ήλθε η ώρα που η φωτιά έσβησε και οι ταλαιπωρημένοι αυτοί άνθρωποι, καθώς πολλοί είχαν σπεύσει στη Ρόδο, από διάφορες περιοχές της χώρας, έπρεπε να γυρίσουν πίσω στη βάση τους και στα σπίτια τους.
Και πώς μεταφράστηκε το ευχαριστώ για την προσφορά τους;
Τους έβαλαν στο πλοίο, κι επειδή λέει η Πυροσβεστική, δεν βρήκαν καμπίνες, τους άφησαν να κοιμούνται στα πατώματα και στις καρέκλες.
Τέτοια απανθρωπιά ούτε στους εχθρούς μας.
Οι ήρωες πυροσβέστες όταν έπαψαν να αποτελούν επικοινωνιακό εργαλείο άφησαν αδιάφορους όλους εκείνους που τους ευχαριστούσαν πριν.
Λες και με εντολή του Πρωθυπουργού ή του αρμόδιου υπουργού δεν μπορούσε να σηκωθεί ένα C-130 ή ένα ελικόπτερο του στρατού, αν πράγματι δεν είχε καμπίνες, και να τους μεταφέρει γρήγορα και ξεκούραστα στον τόπο τους.
Δεν τους άξιζε έστω αυτό;
Γιατί είμαστε σίγουροι πως ούτε παραπάνω λεφτά θα πάρουν στο τέλος του μήνα, ούτε με άλλο τρόπο θα «πληρωθούν» για τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.
