Οι πολιτικοί μας έχουν περάσει στο επόμενο επίπεδο… αυτό της κατάφορης κοροϊδίας των πολιτών. Λες και απευθύνονται σε ζώα. Κι όλα αυτά τα ανεχόμαστε. Όμορφα και αδιαμαρτύρητα…
Σ’ αυτή τη χώρα διαχρονικά ήταν γνωστό πως τα δημόσια έργα εκτελούνται κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες, με συμβάσεις που περιλαμβάνουν πολλά ερωτηματικά και πολιτικούς που κρύβουν τουλάχιστον μερικούς σκελετούς στο ντουλάπι.
Γι’ αυτό άλλωστε και υπάρχουν επιτυχημένες ελληνικές ταινίες που σχολιάζουν τη συγκεκριμένη πραγματικότητα, όπως υπάρχουν και παλιά, αλλά καλά ανέκδοτα, όπως αυτό με τη γέφυρα. Για όσους δεν το θυμούνται, δυο φράσεις αρκούν για να το υπενθυμίσουν.
-Βλέπεις αυτή τη γέφυρα; Στοίχησε μόνο 100.000. 40.000 πήρε ο εργολάβος. 60.000 πήρα εγώ.
-Ποια γέφυρα;
Ακόμα κι αν όλες αυτές οι πρακτικές θεωρητικά έχουν εκλείψει, δεν υπάρχει κανένας στην Ελλάδα που να πιστεύει ότι ένα οποιοδήποτε δημόσιο έργο δεν έχει γίνει χωρίς «μίζα» ή «λαμογιά». Κι αυτό είναι ίσως χειρότερο από τη «λαμογιά» την ίδια.
Γιατί όταν σε μία χώρα δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα, τότε δεν υπάρχει εμπιστοσύνη γενικά και κατά συνέπεια δημιουργείται αξιωματικά ένα σοβαρό έλλειμα δημοκρατίας.
Όπως και να έχει όμως, όλα αυτά συμβαίνουν. Καλώς, κακώς, συμβαίνουν. Το δυστύχημα είναι όμως ότι ενώ συνεχίζουν να συμβαίνουν, οι πολιτικοί μας περνούν στο επόμενο επίπεδο:
Αυτό της κατάφορης κοροϊδίας των πολιτών. Λες και απευθύνονται σε ζώα. Για την ακρίβεια θεωρούν ότι οι πολίτες είναι ζώα κι αυτοί ο περιούσιος λαός που κατάφερε να βρεθεί σε μία θέση ευθύνης που τους μετατρέπει σε σούπερ ήρωες.
- Έτσι, μας λένε χωρίς κανένα ενδοιασμό πως είναι υπερήφανοι για ένα έργο το οποίο προχωρά ικανοποιητικά αν και οι υπηρεσίες κάνουν τέσσερις μήνες για να στείλουν έναν φάκελο έναρξης εργασιών αποκατάστασης.
- Μας λένε πως είναι υπερήφανοι για όσα κάνουν, όταν τα δικά τους ελεγκτικά όργανα τους τονίζουν πως έχουν κάνει τόσο χάλια τη δουλειά, που χρειάζονται 40 διευκρινιστικοί φάκελοι για να μπορέσουν να καταλάβουν τι … θέλει να πει ο ποιητής.
Κι αφού έχουν σπάσει τα νεύρα των πάντων, κι αφού έχουν καταρρίψει κάθε όριο ανοχής και αντοχής, βγαίνουν υπερήφανα και φωνάζουν:
Σε δεκαπέντε ημέρες παραδίδουμε το έργο! Κι έχουν περάσει εφτά μήνες που δεν έχουν κάνει τίποτα!
Κι όλα αυτά τα ανεχόμαστε. Όμορφα και αδιαμαρτύρητα. Γιατί όταν ο άλλος σε θεωρεί ζώο, δεν θέλεις και πολύ για να γίνεις. Το θέμα είναι να μην εξελιχθείς σε λύκο. Διότι τότε, θα χαλάσει η σούπα.
