Τελικά πόσο μετράνε οι υποδομές για τη σωστή εκπαίδευση και την προώθηση της γνώσης; Είναι επαρκείς οι υποδομές που έχουν τα ελληνικά σχολεία; Ποια η κατάσταση των υποδομών που υπάρχουν στα ευρωπαϊκά σχολεία;
✍ ο Κανταρτζόγλου Φώτης, Ειδικός Παιδαγωγός – Σύμβουλος Γονέων
Την προηγούμενη εβδομάδα, είχα την εξαιρετική δυνατότητα να επισκεφτώ το Ευρωπαϊκό σχολείο του Μονάχου. Στο σχολείο βρέθηκα τόσο με την ιδιότητά μου ως ειδικός παιδαγωγός και εκπαιδευτικός, αλλά και σαν συνιδρυτής της ΑΜΚΕ akako.gr .
Η εμπειρία ανεπανάληπτη, φοβερά διδακτική αλλά και ταυτόχρονα και αρκετά θλιβερή, σκεπτόμενος τη δική μας ελληνική πραγματικότητα. Το Ευρωπαϊκό Σχολείο Μονάχου, έχει ιδρυθεί από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Ευρεσιτεχνίας και υπάγεται στο δίκτυο των Ευρωπαϊκών Σχολείων ανά την Ευρώπη.
Στις Βρυξέλλες βρίσκεται ο οργανισμός που τα διοικεί, αλλά και τα ελέγχει αναφορικά με το αν τηρούνται οι όροι και προϋποθέσεις λειτουργίας τους, αν επιτυγχάνονται οι στόχοι για τους μαθητές, αλλά και αν προωθείται η γνώση, όπως ακριβώς έχει γίνει η στόχευση για τα παιδιά. Το συγκεκριμένο σχολείο, αποτελεί τον ορισμό της πολυπολιτισμικότητας.
Είναι χωρισμένο σε αγγλόφωνο, γερμανόφωνο, ελληνόφωνο, ισπανόφωνο, γαλλόφωνο και ιταλόφωνο τμήμα και όλα αυτά τα τμήματα ακολουθούν ένα μοντέλο λειτουργίας βασισμένο στη γλώσσα του κάθε τμήματος, αλλά και στη δυνατότητα που θα έχουν τα παιδιά, προχωρώντας μετά στο Γυμνάσιο (όπως το γνωρίζουμε εμείς).
Η κάθε τάξη έχει το/την βασικό εκπαιδευτικό και μετά, ανάλογα το επίπεδο της κάθε τάξης κάποια μαθήματα, όπως η Γλώσσα και τα Μαθηματικά γίνονται από άλλο εκπαιδευτικό που έχει επιφορτιστεί με αυτό το αντικείμενο. Κάτι δηλαδή εντελώς διαφορετικό από το δικό μας μοντέλο.
Το εντυπωσιακό όμως στο συγκεκριμένο σχολείο, είναι όσα αναφερθούν παρακάτω.
Τρεις ημέρες την εβδομάδα τα παιδιά σχολάνε στις 16:00 και τις ημέρες αυτές δεν έχουν εργασίες, για να μπορούν να περάσουν χρόνο με την οικογένειά τους τα παιδιά ή να ασχοληθούν με κάποια δραστηριότητα που επιλέγουν. Εργασίες έχουν δύο φορές την εβδομάδα που σχολάνε στις 12:30. Επίσης υπάρχουν ποικίλες δραστηριότητες εντός του σχολείου, με τις οποίες απασχολούνται τα παιδιά, αλλά και οι εγκαταστάσεις είναι απλά ένα «κόσμημα».
Υπάρχει μία τεράστια σχολική βιβλιοθήκη, από την οποία τα παιδιά δανείζονται βιβλία, αλλά πηγαίνουν και συνολικά σαν τάξη για δραστηριότητες, αλλά και όταν δεν είναι καλός ο καιρός έξω.
Το σχολείο έχει 3 κλειστά γυμναστήρια με όλο τον απαιτούμενο εξοπλισμό, τεράστια τραπεζαρία και κουζίνα για να καλύπτει τις ανάγκες των μαθητών και του προσωπικού, φανταστικούς εξωτερικούς χώρους για παιχνίδια και δραστηριότητες, σχολική νοσοκόμα και ιατρείο εντός του σχολικού περιβάλλοντος και τέλος όλο το σχολείο είναι προσβάσιμο σε παιδιά και ενήλικες με κινητικές αναπηρίες, καθότι είναι δεδομένο για την κουλτούρα τους, ότι δεν μπορεί να υπάρχει αποκλεισμός για κανένα!
Η επίσκεψη στο συγκεκριμένο σχολείο, ομολογουμένως με γύρισε πολλά χρόνια πίσω, στην εργασιακή και εκπαιδευτική μου εμπειρία στην Αγγλία, αλλά παράλληλα με έθλιψε βαθύτατα, καθώς πολλά από αυτά στη δική μας χώρα, δεν είναι όχι μόνο δεδομένα, αλλά ούτε καν προς συζήτηση.
Και ναι μπορεί η εκπαίδευση να μην είναι μόνο οι ωραίες και άρτιες υποδομές, αλλά οι υποδομές σε συνάρτηση με τη σωστή οργάνωση, την αξιολόγηση, τα κίνητρα και γενικότερα τη διεύρυνση του μυαλού και των ιδεών, εξασφαλίζουν σίγουρα ένα καλύτερο αποτέλεσμα στην εκπαίδευση!
Κάτι που δυστυχώς απέχουμε ακόμα μακριά από αυτό…
