Σου λέει, αφού κανείς δεν αντιδρά γιατί να ρίξω τις τιμές… θα συνεχίσω την «καραμέλα» της ακρίβειας διεθνώς κι ας κάνουν το σκ@τό τους παξιμάδι να βγάλουν το μήνα. Δυστυχώς όμως γι αυτούς οι δικαιολογίες τελειώνουν σύντομα.
Και μέσα στον κακό χαμό της εθνικής τραγωδίας στα Τέμπη διαβάζουμε σε έρευνα ξένης εταιρείας, που γίνεται κάθε μήνα για λογαριασμό των ρυθμιστικών αρχών ενέργειας Αυστρίας και Ουγγαρίας, πως οι λιανικές τιμές ρεύματος για τα νοικοκυριά το Φεβρουάριο σημείωσαν αύξηση 6% στην Αθήνα και κατά συνέπεια σε όλη την Ελλάδα. Όχι πως δεν το καταλάβαμε παίρνοντας στα χέρια μας τους λογαριασμούς, αλλά και η επιβεβαίωση εκτός συνόρων δεν βλάπτει.
Μάλιστα η δική μας Πρωτεύουσα μαζί με το Παρίσι, τη Μαδρίτη και το Λονδίνο, είναι μεταξύ των λίγων πρωτευουσών της Ευρώπης όπου το Φεβρουάριο καταγράφηκε άνοδος της τιμής λιανικής για τα νοικοκυριά καθώς σε όλες τις υπόλοιπες είχαμε πτώση, λόγω της μείωσης των χονδρικών τιμών του ρεύματος.
Στη δε Αθήνα η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας διαμορφώθηκε σε 30,19 λεπτά/KWh, με το μέσο όρο της τιμής των 27 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να είναι 28,26 λεπτά/KWh και το μέσο όρο όλων των πρωτευουσών της Ευρώπης να είναι 26,60 λεπτά/KWh.
Κι αναρωτιέται κανείς λαμβάνοντας αυτές τις πληροφορίες γιατί, αφού μειώνονται διαρκώς, τελευταία, οι τιμές χονδρικής του ρεύματος, οι λογαριασμοί που καλούμαστε να πληρώσουμε είναι τόσο πολύ φουσκωμένοι;
Στην αρχή είχαν ως δικαιολογία τον πόλεμο, το χειμώνα, τον κακό μας τον καιρό, τώρα τι έχουν;
Να σας πούμε εμείς, αν και δεν χρειάζεται πολύ φαντασία για να καταλάβει κανείς, ότι κερδίζουν ή μάλλον αισχροκερδούν στις πλάτες του Έλληνα καταναλωτή.
Από κάπου πρέπει να βγάλουν τα ψίχουλα των επιδομάτων που δίνουν, κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν τα πλεονάσματα που εμφανίζουν, για να τους πει μπράβο η Ευρώπη, κάπως πρέπει να γεμίσουν τη μπάνκα οι ιδιωτικές εταιρείες-πάροχοι ενέργειας και οι εταιρείες καυσίμων και ο τρόπος είναι απλός και εύκολος: Μέσα από υπερχρεώσεις και στο ρεύμα και στα καύσιμα.
Ο μόνος που βγαίνει χαμένος είναι ο καταναλωτής, το δικό του πορτοφόλι αδειάζει για να γεμίζει το σακούλι άλλων. Και βέβαια η τακτική αυτή δεν περιορίζεται μόνο σε ρεύμα και καύσιμα, αγγίζει και τα καταναλωτικά αγαθά, όπου γίνεται πάρτι αισχροκέρδειας και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός αρμοδίου.
Σου λέει, αφού κανείς δεν αντιδρά γιατί να ρίξω τις τιμές… θα συνεχίσω την «καραμέλα» της ακρίβειας διεθνώς κι ας κάνουν το σ@ατό τους παξιμάδι να βγάλουν το μήνα.
Δυστυχώς όμως γι αυτούς οι δικαιολογίες τελειώνουν σύντομα.
Ο καταναλωτής θα γίνει ψηφοφόρος και θα πάει στην κάλπη με άδεια τσέπη και τότε θα αναμετρηθούν με τα ψέματα και τις αμέτρητες δικαιολογίες τους, με το χαμηλό βιοτικό επίπεδο του λαού τους και με όσα επιμελώς έκρυβαν κάτω από τα χαλί επί χρόνια και αποκαλύπτονται με τυχαίο και αιματηρό τρόπο (βλέπε Τέμπη).
