Ναι ξέρω, ξέρω οι Αμερικανοί είναι φίλοι και σύμμαχοι μας, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω το κλάμα του… POTUS.
Ένας Αμερικανός πρόεδρος κλαίει για το δράμα μιας χώρας στην οποία εισέβαλαν ξένα στρατεύματα… επαναλαμβάνω… ένας Αμερικανός πρόεδρος κλαίει για το δράμα μιας χώρας στην οποία εισέβαλαν ξένα στρατεύματα…
Ναι ξέρω, ξέρω οι Αμερικανοί είναι φίλοι και σύμμαχοι μας, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω το κλάμα του… POTUS.
Πιο “τίμιο” θα μου φαινόταν αν, ας πούμε, έλεγε πως κλαίει επειδή φοβάται μη τυχόν και οι Ρώσοι ρίξουν περισσότερες βόμβες και έτσι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ χάσουν τα ρεκόρ απο τις… “δημοκρατικές” βόμβες που έχουν “κεράσει” τόσα χρόνια σε διάφορες χώρες που δρουν, πάντα για το κοινό καλό ολόκληρου του κόσμου βεβαίως – βεβαίως…
Προφανώς και καταδικάζουμε και αυτόν τον πόλεμο, όπως και κάθε πόλεμο. Και εννοείται πως δεν έχουμε καμία διάθεση να… “ξεπλύνουμε” καμία ρωσική εισβολή. Ο πόλεμος είναι πόλεμος, τέλος. Και είναι φρικτός.
Πέρα από τον πόλεμο όμως δεν γίνεται να μην καταδικάσουμε και την υποκρισία. Αλήθεια, πόσα είπαμε πως “βγάζει” αυτές τις ημέρες από το φυσικό αέριο ο “μπάρμπα” Μπάιντεν; Δεν ξέρω, ρωτάω…
