Η κυβέρνηση πλέον, που βρίσκεται σε πλήρη αποδρομή, έχει 80 ημέρες για να γυρίσει το “παιχνίδι” με την βοήθεια των πετσοταϊσμένο pets στα ΜΜΕ. Γυρίζει όμως;
Η κυβέρνηση πλέον που βρίσκεται σε αποδρομή, μόνο τυφλός και αφελής δεν το βλέπει αυτό, έχει ως μοναδικό σύμμαχό της τον… χρόνο. Και αυτό δεν κρύβεται πλέον, ούτε καν από τα φιλικά ΜΜΕ, τα οποία μάλιστα μιλούν χαρακτηριστικά για τις… 80 ημέρες, όχι για τον γύρο του κόσμου, αλλά για το… γύρισμα της κοινής γνώμης στην γνωστή… κανονικότητα.
Τα μαρτυράνε μόνοι τους λοιπόν οι πετσοταϊσμένοι παπαγάλοι των ΜΜΕ. Κοίτα να δεις πως το γράφουν… α, ναι… “Οι 80 μέρες θεωρούνται ασφαλής απόσταση, ώστε να επιμεριστούν δίκαια οι ευθύνες για τα Τέμπη”. Ναι, ναι, τόσο είναι το διάστημα που πιστεύουν ότι χρειάζονται για να… “απορροφηθεί” η τεράστια οργή του κόσμου.
80 ημέρες λοιπόν μας λένε ότι χρειάζονται τα… επικοινωνιακά “πιστόλια” του Μαξίμου για να γυρίσουν το παιχνίδι υπέρ του πολυχρονεμένου ηγέτη τους… Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ό,τι και να κάνουν όμως πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιo ότι θα αποτύχουν. Και αυτό διότι πλέον η οργή του κόσμου βρήκε τρόπο έκφρασης και η εκτίμηση μου είναι ότι θα έχει διάρκεια και θα εκφραστεί και στην κάλπη. Ο φόβος μέσα στην κοινωνία έσπασε.
Και ξέρετε γιατί φαίνεται ότι θα έχει διάρκεια; Διότι πολύ απλά αυτή η οργή δεν οφείλεται μόνο στο έγκλημα στα Τέμπη, αλλά είναι συσσωρευμένη από πριν και τώρα απλά “έσκασε”.
Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και από τα συνθήματα που ακούστηκαν στις τεράστιες συγκεντρώσεις – διαμαρτυρίες του κόσμου τις περασμένες ημέρες.
Τα συνθήματα, όπως και τα πανό, δεν μιλούσαν μόνο για την “κυβέρνηση δολοφόνων του Μητσοτάκη” και το έγκλημα στα Τέμπη. Μιλούσαν και για τις ιδιωτικοποιήσεις, καταδικάζοντας συνολικά το πολιτικό σύστημα.
Χαρακτηριστικό άλλωστε και το “ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία… το έγκλημα αυτό έχει ιστορία”, που ακούστηκε από την νεολαία.
Μιλούσαν και για την διάλυση της υγείας, μιλούσαν και για την προσπάθεια διάλυσης της παιδείας και του δημόσιου σχολείου. Μιλούσαν και για τον εργασιακό μεσαίωνα και την ακρίβεια.
“Ζωή με κουπόνια και θάνατος με εισιτήριο” ένα από τα πιο χαρακτηριστικά συνθήματα – πανό σε όλη την Ελλάδα…
Είναι ξεκάθαρο πλέον πως η ταξική συνείδηση, υπό τον φόβο πλέον και της ίδιας της ζωής μας, δείχνει να έχει ξυπνήσει στον κόσμο. Και κυρίως στους νέους.
Και ερωτώ… υπάρχει κυβέρνηση που να τα έχει βάλει με τους νέους και να μην έχει χάσει;
Και βέβαια δεν είναι μόνο η κυβέρνηση. Είναι και όλοι οι υπόλοιποι, οι οποίοι μπαίνουν στο στόχαστρο της νεολαίας, μπορεί όχι τόσο για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη αλλά κυρίως για τις πολιτικές που ακολούθησαν.
Μπορεί οι νέοι και η κοινωνία συνολικά, έστω και με δυσκολία, να αντιλαμβάνεται ότι όλοι το ίδιο μπορεί να μην είναι -δεν έχει γεννηθεί ακόμα κάποιος που να ξεπερνά σε κυνική αναλγησία τον Άδωνη, τα credits όλα δικά του- είναι όμως ίδιες, έστω και στο περίπου, οι πολιτικές τους.
Είναι ακριβώς αυτές οι πολιτικές που εξαθλιώνουν τον κόσμο και τα παιδιά του, το ίδιο το μέλλον αυτής της χώρας. Και τώρα, το έγκλημα στα Τέμπη, όπου χάθηκε ο ανθός της χώρας, ξύπνησε τα ένστικτα επιβίωσης της ίδιας της κοινωνίας. Και αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να πάει καλά για τους άμεσα και έμμεσα υπαίτιους…
Το ποτάμι αυτή την φορά φαίνεται πως δεν γυρίζει πίσω… και δεν πρέπει να γυρίσει πίσω… ούτε σε 80 ημέρες, ούτε και σε 180 ημέρες… ό,τι και να κάνουν έχουν τελειώσει και πλέον έχουν αρχίσει και οι ίδιοι να το καταλαβαίνουν.
Γι’ αυτό και το… κλάμα στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο στο Μαξίμου. Χάνουν την κουτάλα και κλαίνε…
