Η μπάλα στην… εξέδρα της ατομικής ευθύνης αλλά για το party του Covid στα σχολεία υπάρχει και… πολιτική ευθύνη!!!
- Θυμάται κανείς πέρυσι, που για «ψύλλου πήδημα» έκλειναν όλα τα σχολεία της χώρας και πηγαίναν εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές σε τηλεκπαίδευση (ο Θεός να την κάνει);
- Θυμάται κανείς τους επιδημιολόγους να ισχυρίζονται πως τα σχολεία από τη μία αποτελούν εστίες υπερμετάδωσης και από την άλλη ένα «κλειστό σύστημα» από το οποίο δεν έχει κανείς να φοβάται τίποτα;
Προφανώς και οι περισσότεροι τα θυμούνται όλα αυτά. Όπως και τώρα ξέρουν ότι ελάχιστα είναι τα παιδιά στα σχολεία που δεν έχουν κολλήσει COVID κι ελάχιστες οι οικογένειες που δεν έχουν επιβεβαιωμένα κρούσματα εξαιτίας της κατάστασης που επικρατεί στα σχολεία.
Κι αν οι γονείς γνωρίζουν ο καθένας τη δική του πικρή ιστορία COVID, οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν τη δική τους.
Δεκάδες κρούσματα στα σχολεία καθημερινά, εκπαιδευτικοί που νοσούν και δεν μπορούν να διδάξουν, αναπληρωτές που δεν υπάρχουν και διευθυντές που προσπαθούν με «δυο δασκάλους» να καλύψουν ολόκληρες σχολικές μονάδες.
Κατά τα λοιπά οι ειδικοί δηλώνουν πως ο… COVID δεν έχει τελειώσει και πως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε.
Μα είμαστε αλήθεια σοβαροί;
Δεκάδες εστίες συντηρούνται, μεγεθύνονται και αναπαράγονται γεωμετρικά, μέσω της «μέριμνας» που έχουν λάβει οι υποτιθέμενα ειδικοί για τα σχολεία. Φέτος ωστόσο, ούτε κλείνουν σχολικές μονάδες, ούτε γυρνάμε σε τηλεκπαίδευση.
Απλά ρίχνουμε για μία ακόμα φορά την μπάλα στην … εξέδρα της ατομικής ευθύνης!
Ας κοιτάξουμε όμως λίγο και την πολιτική ευθύνη. Διότι υπάρχει και από τα γεγονότα προκύπτει πως είναι μεγαλύτερη… σε όλα τα επίπεδα των πολιτικών θέσεων.
