Η αδιαφορία της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας για τη σχολική στέγη είναι δεδομένη, ωστόσο το να πανηγυρίζει η υπουργός για τα νέα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία, είναι τουλάχιστον προκλητικό…
Η αδιαφορία της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας για τη σχολική στέγη είναι δεδομένη, ωστόσο το να πανηγυρίζει η υπουργός για τα νέα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία, την ώρα που εκατοντάδες σχολικές μονάδες ανά την επικράτεια αποτελούν κίνδυνο-θάνατο για τους μαθητές, είναι τουλάχιστον προκλητικό.
Μόλις πριν λίγες ημέρες, το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε (πανηγυρικά, όπως το συνηθίζει) ότι τα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία αυξάνονται ανά την επικράτεια σε 120. Στην Κρήτη, προβλέπεται να προστεθούν 6 νεά σχολεία, στα 8 υπάρχοντα: στην Ιεράπετρα Λασιθίου (1ο Νηπιαγωγείο, 2ο Δημοτικό Σχολείο, 3ο Γυμνάσιο και 2ο Λύκειο) και στα Χανιά (7ο Νηπιαγωγείο και 7ο Δημοτικό Σχολείο).
Ωστόσο αυτό που πρέπει να αναφερθεί είναι το ύφος της υπουργού, η οποία για μία ακόμη φορά προέβη σε ένα επικοινωνιακό σόου, προωθώντας ένα ακόμη μέτρο το οποίο στην ουσία προκαλεί διαχωρισμούς και σχολεία πολλών ταχυτήτων.
Ειδικά στην Κρήτη, το πρόβλημα με τη σχολική στέγη είναι έντονο, τόσο στις πόλεις όσο και στην ενδοχώρα. Στις πόλεις υπάρχουν περιπτώσεις σχολείων-φυλακών, με αυλές μόλις λίγων τετραγωνικών και σίγουρα ακατάλληλες για να παίζουν παιδιά, ενώ σε άλλες περιπτώσεις βρίσκονται σε δρόμους με μεγάλη κίνηση, δημιουργώντας τεράστια όχληση.
Στην ενδοχώρα το πρόβλημα γίνεται εντονότερο, με την παλαιότητα των κτιρίων να είναι το σοβαρότερο ζήτημα, ενώ και οι σεισμοί έχουν προκαλέσει επιδείνωση στα ήδη καταπονημένα κτίρια (βλέπε Αρκαλοχώρι το 2021 και Κίσσαμο το 2019).
Παράλληλα, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, τα σχολεία είναι ουσιαστικά κοντέινερ, τα οποία συνήθως βαφτίζονται “προκατασκευασμένα”, με αίθουσες οι οποίες μπορεί να θεωρούνται τεχνικά “οκ”, ωστόσο η θέρμανση τον χειμώνα αλλά και η δροσιά το καλοκαίρι είναι άγνωστα φαινόμενα σε αυτά τα “σχολεία”.
Την ώρα που σχεδόν κάθε μέρα έρχονται στο φως της δημοσιότητας περιστατικά που καταδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος της σχολικής στέγης, το Υπουργείο Παιδείας δίνει προτεραιότητα στις επικοινωνιακές ανάγκες της υπουργού και όχι στις ουσιαστικές ανάγκες.
