Από ένα σημείο και μετά νομίζω πως καταντά και λίγο κωμικοτραγικό. Μια παρουσία του Ουκρανού πρωθυπουργού σε ένα κοινοβούλιο κάθε δεύτερη ημέρα.
Και πάντα ο Βολοντίμιρ Ζελένσκυ αναζητά μια σύνδεση, μια επίκληση στο θυμικό των παραβρισκόμενων θεατών, μια λέξη που θα ξυπνήσει συναισθήματα και θα συγκινήσει.
Εκτός από τα κοινοβούλια, προσφάτως ο Ζελένσκυ εμφανίστηκε και στα βραβεία Grammy. Τονίζοντας πως οι δικοί τους τραγουδιστές (αλήθεια ποιους τραγουδιστές εκτός από τη Ρουσλάνα Στεπάνιβνα έχουν οι Ουκρανοί, δεν ξέρω) τραγουδούν στους τραυματίες στα νοσοκομεία.
Εκτός από τον κωμικοτραγικό χαρακτήρα της εικόνας, υπάρχει και το κωμικοτραγικό στοιχείο της παρουσίας ενός ηγέτη που εμφανίζεται σε κάθε άκρη της γης, μιλώντας σαν ρήτορας σαπουνόπερας.
Το ακόμα πιο κωμικοτραγικό ωστόσο είναι πως αυτός ο ηγέτης, έχει καταφέρει να εξελιχθεί σε παγκόσμιο ήρωα, να αντιμετωπίσει μια υπερδύναμη όπως είναι η Ρωσία και να κοιτάξει στα μάτια τον αμείλικτο Βλαδίμηρο.
Περιμένω με τεράστια ανυπομονησία το τι θα πει στο ελληνικό κοινοβούλιο…
