Σήμερα που εκκενώθηκε ξανά ο Ευαγγελισμός στο Ηράκλειο θυμήθηκα την παρέμβαση των παιδιών της κατάληψης στην παρουσίαση του ντοκιμαντέρ μας “Αστυνομική βία και ψυχικό τραύμα” – γράφει η δημοσιογράφος Χρύσα Λύκου
✍️ η Χρύσα Λύκου
Σήμερα που εκκενώθηκε ξανά ο Ευαγγελισμός στο Ηράκλειο και ταυτόχρονα το Φυσικό στο ΑΠΘ, θυμήθηκα την παρέμβαση των παιδιών της κατάληψης όταν βρέθηκα στην Κρήτη για το ντοκιμαντέρ μας “Αστυνομική βία και ψυχικό τραύμα”.
Σε μια κατάμεστη αίθουσα, ένα αγόρι πήρε τελευταίο τον λόγο και μίλησε με τρεμάμενη φωνή και χέρια για τη μέρα που η αστυνομία έριξε μπροστά στα μάτια τους τον σύντροφο τους απ’ την ταράτσα του Ευαγγελισμού, για τα όπλα στο κεφάλι τους ενώ ήταν πεσμένοι στο πάτωμα, για τις απειλές όπως “Θα πάτε να βρείτε τον φίλο σας στο νεκροτομείο” την ώρα που δεν ήξεραν αν ο φίλος τους ζει ή όχι.
Κάθε φορά που τον ρώταγα αν είναι εντάξει και αν θέλει να σταματήσει, έλεγε “Μπορώ”, μέχρι που δεν μπορούσε άλλο και τότε όλοι οι σύντροφοι και συντρόφισσες του από κάτω άρχισαν τα συνθήματα με βουρκωμένα μάτια για να τον πάρουν έπειτα αγκαλιά και ξανά αγκαλιά.
Πριν κατέβει, πήρε ξανά το μικρόφωνο, είπε “Θα τα πάρουμε όλα πίσω”.
Μέσα στον κόσμο που χειροκροτούσε φορτισμένος ήταν άνθρωποι κάθε ηλικίας, που δεν ανήκαν στην Κατάληψη του Ευαγγελισμού, ούτε σε καμία άλλη κατάληψη, όλοι κι όλες όμως έλεγαν ότι οι χώροι αυτοί δίνουν ανάσα και ζωή στις γειτονιές, ότι τα παιδιά που μπαινοβγαίνουν είναι πάντα εκεί για ο,τι χρειαστούν.
Σήμερα εκκενώθηκαν δύο καταλήψεις. Αργήσατε. Έχουμε ήδη βρεθεί.
10, 100, 1000δες καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης.
