Γιατί να υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώνονται από γεωργικά μηχανήματα, τα οποία δεν μπορούν να αναπτύξουν καν ταχύτητες. Γιατί να πληρώνουμε και στο … χωράφι τέτοιο φόρο αίματος;
Θυμάμαι έναν θείο μου λίγες μέρες πριν πεθάνει χτυπημένος από τον καρκίνο να έχει στο νου του ένα κυρίως πράγμα να συμβουλεύσει τον γιο του, μέσα στα πολλά που ήθελε να οργανώσει πριν το μεγάλο ταξίδι.
«Στο τρακτέρ δεν θα ανέβεις! Θα είναι το πρώτο πράγμα που θα πουλήσεις».
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η επιμονή, διότι προσωπικά το τρακτέρ το θεωρούσα εντελώς ήσσονος σημασίας θέμα προς νουθεσία, μέσα στα δεκάδες άλλα σημαντικά, που τον είχε συμβουλεύσει.
Όπως έμαθα στη συνέχεια όμως, δεν είναι όλα τα τρακτέρ ίδια. Και κυρίως κάποια παλιά «Γιαπωνέζικα» μπορούν να σε σκοτώσουν πολύ εύκολα. Όχι πως τα υπόλοιπα είναι άνετα σαν αυτοκίνητα, απλά συγγενείς και φίλοι με ενημέρωναν ότι γενικά δεν μπορείς να έχεις καμία εμπιστοσύνη στο τρακτέρ και πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός, αφού είναι για χωράφι κι όχι για δρόμο.
Έτσι λοιπόν, όταν είδα την είδηση για έναν ακόμα θάνατο στα Χανιά 64χρονου ο οποίος καταπλακώθηκε από τρακτέρ, μου ήρθαν στο μυαλό δύο πράγματα: οι νουθεσίες του θείου μου προς τον ξάδερφο μου, αλλά και η αίσθηση πως την είδηση την είχα διαβάσει ήδη πολλές φορές.
Έτσι άρχισα να ψάχνω και διαπίστωσα πως από τις 16 Απριλίου μέχρι και σήμερα, αυτό είναι το τρίτο δυστύχημα με τρακτέρ που σημειώνεται μέσα σε 20 ημέρες. Στο μικρό ψάξιμο βρήκα επίσης, ότι και μέσα στο 2021 υπήρχαν δύο ακόμα τουλάχιστον δυστυχήματα, ένα προς το τέλος του έτους στις 5 Δεκεμβρίου κι ένα στην αρχή του, τον Φεβρουάριο του 2021 όταν ένας 17χρονος καταπλακώθηκε από τρακτέρ.
Γενικότερα βέβαια, οι ειδήσεις θανάτων με τρακτέρ στην Κρήτη δεν «ξενίζουν». Μας έχει γίνει σχεδόν οικείος ο θάνατος από τρακτέρ κι εκτιμώ πως όσοι προέρχονται από αγροτικές οικογένειες, έχουν τουλάχιστον μία περίπτωση στο μυαλό, συγγενή ή πολύ κοντινού τους προσώπου που βρήκε τέτοιο θάνατο.
Το ερώτημα ωστόσο είναι γιατί; Γιατί να υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώνονται από γεωργικά μηχανήματα, τα οποία δεν μπορούν να αναπτύξουν καν ταχύτητες. Γιατί να πληρώνουμε και στο … χωράφι τέτοιο φόρο αίματος;
Οι απαντήσεις είναι δύσκολες. Κι εδώ δεν έχουν να κάνουν μόνο με το ζήτημα της Παιδείας, που ασφαλώς ενυπάρχει στην εξίσωση. Μήπως όμως με αφορμή το τόσο αίμα στα χωράφια, θα όφειλε κάποια στιγμή αυτή η έρμη κοινωνία να δει με μεγάλη σοβαρότητα το θέμα της αγροτικής εκπαίδευσης συνολικά;
