Η ευθύνη για τη διασφάλιση της υγείας των πολιτών φαίνεται να είναι διακοσμητική, όπως και η ποιότητα του νερού στην Γαύδο. Η… δήμαρχος έχει κάτι να σχολιάσει ή ησύχασε τώρα που έδιωξε τον γιατρό που… “δυσφημούσε” το νησί;
Το σήριαλ με την κατάσταση στο νερό της Γαύδου καλά κρατεί. Τα δεδομένα που προκύπτουν από τις αναλύσεις είναι άκρως αποκαλυπτικά για την κατάσταση εγκατάλειψης και πολύ καλά μεθοδευμένης απαξίωσης του ακριτικού νησιού της Γαύδου.
Αλήθεια ποιος και πως θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια τέτοια κατάσταση;
Κάποιος καχύποπτος θα σκεφτόταν ότι εδώ και μερικά χρόνια γίνεται μια πολύ καλά οργανωμένη, αλλά… “αθώα”, επιχείρηση εκδίωξης των μόνιμων κατοίκων αλλά και των τακτικών και φανατικών επισκεπτών του νησιού της Γαύδου με σκοπό αυτό στην συνέχεια να δοθεί βορά στους… “επενδυτές”.
Έχουν φτάσει στα αυτιά μας μάλιστα ακόμα και φήμες ότι με κάποιο τρόπο εμπλέκεται στο… ειδυλλιακό αυτό Γαυδιώτικο σκηνικό και η φαμίλια γνωστού και ανέμελου παραθεριστή της πολιτικής (και όχι μόνο). Ονόματα δε λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε.
Και βέβαια πάνω από όλα κρατάμε και κάθε επιφύλαξη γιατί στην εποχή μας δεν είναι να εμπιστεύεσαι κανέναν και κυρίως αυτούς που παρουσιάζονται είτε με τον μανδύα του σωτήρα, είτε με τον μανδύα του επαναστάτη καβαλάρη.
Πάμε όμως να δούμε πιο χειροπιαστά ντοκουμέντα. Και συγκεκριμένα τις αναλύσεις νερού στο Σαρακίνικο.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που η Δήμαρχος Γαύδου κατηγορούσε τον Γιατρό του νησιού ότι δυσφημεί το νησί και ζητούσε με επιστολές από τον Διοικητή της 7ης ΥΠΕ Κρήτης κ. Παπαβασιλείου και τον αρμόδιο Υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη την “απομάκρυνση” του οι αναλύσεις του νερού έδειχναν ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι και φυσικά ποιος πραγματικά δυσφημούσε το νησί με την εγκληματική αδιαφορία του για τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες του…
Τι γίνεται με το λίθιο;
Όταν ακούμε για το “νερό της πηγής”, φανταζόμαστε καθαρότητα, φρεσκάδα και υγεία. Όμως, τα αποτελέσματα της μικροβιολογικής ανάλυσης του νερού από την πηγή Σαρακινικό μάς επαναφέρουν απότομα στην πραγματικότητα, υπενθυμίζοντάς μας ότι η φύση δεν είναι πάντα φιλική — και η ανθρώπινη παρέμβαση ακόμα λιγότερο.
Μικροβιακό “κοκτέιλ”
Με συνολικά κολοβακτηριοειδή που φτάνουν τα 68 cfu/100ml, Escherichia coli στα 12 cfu/100ml και εντερόκοκκους (ναι, σωστά διαβάσατε!) σε εκτιμώμενη ποσότητα 6 cfu/100ml, το νερό αυτό μπορεί να διεκδικήσει με άνεση τον τίτλο του πιο μικροβιολογικά φορτισμένου “κοκτέιλ” της περιοχής.
Το γεγονός ότι τα όρια συμμόρφωσης για όλα τα παραπάνω είναι το απόλυτο μηδέν δεν αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία.
Και αν αυτό δεν σας σοκάρει αρκετά, οι αερόβιοι μικροοργανισμοί —με τιμές που ξεπερνούν το 3.0 x 10² cfu/ml— βάζουν την τελική πινελιά σε αυτόν τον χάρτη βιολογικής μόλυνσης. Γιατί, άλλωστε, να μείνουμε μόνο σε μερικά μικρόβια, όταν μπορούμε να έχουμε και “ποικιλία”;
Το βαρέων μετάλλων “μενού”
Όμως, οι μικροοργανισμοί δεν είναι το μοναδικό “δώρο” της πηγής. Το λίθιο, με τιμή 41 μg/l, υπερβαίνει κατά πολύ το όριο των 10 μg/l. Ιδανικό για όσους θέλουν μια “ηλεκτροφόρα” εμπειρία στο καθημερινό τους ποτήρι!
Ο σίδηρος και ο ψευδάργυρος μπορεί να βρίσκονται (;;;) εντός των επιτρεπτών ορίων, αλλά ποιος μπορεί να τους χαρεί όταν το λίθιο τους “κλέβει” την παράσταση; Α, εντάξει και ο ψευδάργυρος 12 φορές πάνω από τα όρια είναι αλλά εντάξει ας μην το κάνουμε θέμα.
Πού είναι οι υπεύθυνοι;
Αναρωτιόμαστε:
- Υπάρχει κάποια εποπτεία για την ποιότητα του νερού;
- Ή μήπως περιμένουμε να βγάλουμε το φίλτρο από την τσέπη μας κάθε φορά που θέλουμε να πιούμε νερό;
Η ευθύνη για τη διασφάλιση της υγείας των πολιτών φαίνεται να είναι διακοσμητική — όπως και η ποιότητα του νερού.
Και όλα αυτά βέβαια ενώ μαθαίνουμε ότι το νερό στην Γαύδο ήταν κάποτε πόσιμο!!! Τι μεσολάβησε και άλλαξε αυτό; Το ερώτημα ρητορικό προφανώς…
