Οι Γάλλοι πολίτες επέλεξαν το λιγότερο κακό κλείνοντας τον δρόμο προς το παλάτι των Ηλυσίων για την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν. Έχασε όμως η ακροδεξιά; Μάλλον όχι…
Με την σίγουρα απρόθυμη ψήφο των αριστερών ψηφοφόρων ο Εμανουέλ Μακρόν επιλέχθηκε να συνεχίσει το έργο του στην προεδρία της Γαλλίας. Ωστόσο, μπορεί αυτή την φορά η Μαρί Λεπέν να έχασε τον δρόμο προς το παλάτι των Ηλυσίων, αλλά σίγουρα η ακροδεξιά στην Γαλλία δείχνει ότι είναι μια εξαιρετικά υπολογίσιμη δύναμη που μάλιστα βρέθηκε και μια ανάσα από την εξουσία. Αν αυτό δεν είναι άκρως τρομακτικό τότε δεν ξέρω τι μπορεί να είναι…
Η μεγαλύτερη αποχή από το 1969
Αρκετοί Γάλλοι επέλεξαν να απέχουν και να μην πέσουν στην “παγίδα” του διλήμματος της επιλογής ανάμεσα σε 2 πρακτικά ίδιες όψεις της ίδιας συντηρητικής πολιτικής. Η αποχή μάλιστα ήταν η μεγαλύτερη που έχει παρατηρηθεί σε γαλλικές εκλογές από το 1969. Τα στοιχεία κάνουν λόγο για ένα ποσοστό αποχής στο 28%. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες αποχές στην ιστορία των γαλλικών εκλογών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε χθες στην δημοσιότητα το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών η συμμετοχή των Γάλλων στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών εμφανίζει ένα ποσοστό στο 63,23%, σχετικά μειωμένο από τα αντίστοιχα ποσοστά συμμετοχής στις προεδρικές εκλογές του 2017 και του 2012.
Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν πρακτικά πως οι Γάλλοι, όσο περνούν τα χρόνια, φαίνεται να “μασάνε” ολοένα και λιγότερο στην λογική του «μη χείρον βέλτιστον». Άλλωστε και το ποσοστό με το οποίο κερδίζει τώρα ο Μακρόν (58%) είναι σαφώς μικρότερο από το 66% με το οποίο είχε κερδίσει το 2017 και επιβεβαιώνει απλά ότι το… λιγότερο κακό μπορεί και να είναι τελικά μια… μη επιλογή για πολλούς!!! Και αυτό είναι κάπως ευχάριστο.
Έχασε η ακροδεξιά; Μάλλον όχι…
Βλέπουμε πως αρκετοί λένε ότι η… δημοκρατία κέρδισε ή επικράτησε στην Γαλλία. Είναι όμως έτσι; Μάλλον όχι. Είναι μάλλον εντελώς αφελές να μην βλέπει κάποιος ότι η ακροδεξιά Λεπέν κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά της στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών και μ’ αυτό τον τρόπο απλά να… “νομιμοποιεί” ως μια νέα πολιτική “κανονικότητα” μια εντελώς μαύρη και μισαλλόδοξη ατζέντα στον δημόσιο διάλογο. Μπορεί βέβαια τελικά η δημοκρατική παράδοση της χώρας και το ένστικτο αυτοσυντήρησης των Γάλλων να έσωσε την “παράσταση” στο τελευταίο λεπτό, ωστόσο, πλέον δυστυχώς έχουμε να κάνουμε με μια νέα μαύρη πραγματικότητα στην Γαλλία αλλά και αλλού.
Να μην ξεχνάμε και τον… τρίτο γύρο των γαλλικών εκλογών, αυτόν του Ιουνίου με τις βουλευτικές εκλογές. Αλλά και τις επόμενες εκλογές σε 5 χρόνια. Αλήθεια πως θα λειτουργήσει μια ακόμα πενταετία Μακρόν και πόσο περισσότερο οι πολιτικές του θα τροφοδοτήσουν τα ήδη γνωστά και πλέον νομιμοποιημένα ρατσιστικά παραληρήματα της ακροδεξιάς Λεπέν;
Και οι δικοί μας εδώ Ελλάδα τι λένε;
Καλά επίσης το να πανηγυρίζουν εδώ οι δικοί μας για την… επικράτηση της “δημοκρατίας” στην Γαλλία είναι μάλλον και λίγο αστείο. Να θυμίσουμε πως από την πρώτη στιγμή εκλογής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο κύριος Πρωθυπουργός πήρε υπό την απόλυτη εποπτεία του (sic) ΕΥΠ, ΑΠΕ και ΕΡΤ.
Την ίδια στιγμή σε 3 κορυφαία υπουργεία έχει υπουργούς έναν αντισημίτη, έναν υμνητή της χούντας και έναν κουμπάρο του Λεπέν που όταν ήταν πρόεδρος της νεολαίος της ΕΠΕΝ του πρώην δικτάτορα Παπαδόπουλου κυκλοφορούσε στο κέντρο της Αθήνας με τσεκούρια.
Θα ήταν πολύ αστείο πράγματι όλο αυτό, αν παράλληλα δεν ήταν και τόσο… απογοητευτικό (sic)!!!
