Μα δεν έχει πλάκα που σε άλλες χώρες δοκιμάζουν βδομάδα τεσσάρων ημερών, 7ωρο και εδώ ακόμη παλεύουμε για τα αυτονόητα;
Η κουβέντα στο σημερινό επεισόδιο αφορά την απεργία, τους λαϊκούς αγώνες και την ανάγκη ύπαρξης τους για να μην βρεθούμε μια στιγμή και σκλάβοι ή κωπηλάτες στις γαλέρες των αφεντικών. Μιλάμε για τον κοινωνικό αυτοματισμό που παρουσιάζει την απεργία ως… “ταλαιπωρία”.
Μιλάμε και για τον “σοφό” λαό που ενώ ήξερε ότι ο Μητσοτάκης θα ερχόταν ως οδοστρωτήρας στα εργασιακά (και όχι μόνο) -δεν το είχε κρύψει καν, αλλά το έλεγε με περηφάνια μάλιστα προεκλογικά το 2019- τον ψήφισε. Μα δεν ήταν απίστευτο τρολάρισμα ότι μετά στην θέση του υπουργού Εργασίας τοποθέτησε τον κ. Κωστή Χατζηδάκη, τον άνθρωπο που δεν έχει κολλήσει ούτε μισό ένσημο;
Και βέβαια τώρα το… τρολάρισμα ολοκληρώνεται με τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση για να είμαστε και σίγουροι ότι δεν θα έρθει κανένας να μας κλέψει την δόξα της επιστροφής στον… Μεσαίωνα…
Και για να κλείσει αρμονικά και ωραία το… επεισόδιο “ξεκατινιαζόμαστε” με τον θείο Γιώργο με αφορμή την… “Κασσελακιάδα”!!!
Ακούστε
