Σ’ αυτό το “Ανυπομονώ να μην τελειώσει” μιλάμε με τον Γιώργο Τερζάκη, διευθυντή του 36ου Δημοτικού Σχολείου, που ξέρει την απάντηση στο ερώτημα… “το 36ο ΔΣ διάλεξε το όνομα της Μελίνας ή η Μελίνα το σχολείο αυτό;”
Δάσκαλοι σε ένα σχολείο του Ηρακλείου που από εδώ και πέρα θα έχει το όνομα της Μελίνας, το 36ο Δημοτικό Σχολείο, γλίτωσαν από τον νου που βάζει τάξη και και ανέβηκαν στην σκηνή του Πειραματικού Θεάτρου μαζί με τα παιδιά για να αλλάξουν λίγο υπέροχα την καθημερινότητα μας, μα και για να αλλάξουν και το όνομα του σχολείου τους.
Αυτή η αύρα της Μελίνας Μερκούρη… εμπνέει, δίνει πνοή σε ένα συνωμοτικό αγώνα, γκρεμίζει σύνορα και πρέπει, παρόλο που εδώ και 30 χρόνια… λείπει.
Μα αλήθεια το σχολείο διάλεξε το όνομα της Μελίνας ή η Μελίνα το σχολείο αυτό;
Σ’ αυτό το “Ανυπομονώ να μην τελειώσει” κοντά μας έχουμε κάποιον που ξέρει την απάντηση, τον διευθυντή αυτού το σχολείου, του 36ου Δημοτικού Σχολείου, τον κ. Γιώργο Τερζάκη.
Ο κ. Τερζάκης μας μιλάει για το πρόγραμμα “Μελίνα, εκπαίδευση και πολιτισμός” που συμμετείχε το 36ο Δημοτικό Σχολείο και που ήταν ένα πρόγραμμα έμπνευση για την μετονομασία του σχολείου, αλλά κυρίως έμπνευση για τους δασκάλους που συμμετείχαν σε αυτό και έκαναν τη γνώση χαρά, έδωσαν στη μάθηση… γοητεία.
Προσπαθήσαμε να βρούμε τα σχολεία του Ηρακλείου που μετονομάστηκαν και ξεπέρασαν τον σειριακό αριθμό του ονόματος τους, ξεπέρασαν τους αριθμούς που μπερδεύουν εμάς που δεν έχουμε καλή αριθμητική μνήμη.
Μιλάμε για την διαδικασία της μετονομασίας, καθώς και για το Σύλλογο Διδασκόντων που δεν είναι ένας απλός Σύλλογος Διδασκόντων.
Είναι δάσκαλοι καλλιτέχνες, δάσκαλοι που γράφουν, που κάνουν ραδιόφωνο, που παίζουν μουσική, που τολμούν να παίξουν θέατρο με θεατές τους μαθητές τους.
Δάσκαλοι που έχουν παίξει το έργο “Ξύπνα Ντενεκεδούπολη” και που ετοιμάζονται να παίξουν τώρα τα Χριστούγεννα την “Φρικαντέλα”.
Ίσως πιο ταιριαστό όνομα δεν θα μπορούσαν να διαλέξουν για το σχολείο τους…
Το όνομα μιας γυναίκας που γκρεμίζει όρια -και πρέπει- στο όνομα του πολιτισμού και της εκπαίδευσης.
Άραγε όμως τι σημαίνει για τους δασκάλους και τα παιδιά αυτή η αλλαγή στο όνομα του σχολείου τους;
Μιλάμε για την εκδήλωση που έγινε στην πειραματική σκηνή του Πολιτιστικού Κέντρου στις 6 του Δεκέμβρη, μια εκδήλωση εκπληκτική.
Αναφέρει ο κ. Τερζακης πως καταφέρνει μια μεγάλη ανομοιογενή ομάδα από γονείς, δασκάλους και μαθητές να δημιουργούν εκείνο το “μαζί”, το δυνατό “μαζί”, που είδαμε στην εκδήλωση.
Η συζήτηση μας περιλάμβανε την αναφορά στο παρελθόν του κ. Τερζακη και στις θέσεις ευθύνης από τις οποίες έχει περάσει. Όπως επίσης και στο όραμα του για τα σχολεία μας. Εντυπωσιαστήκαμε με αυτό το όραμα ενός δασκάλου με σαράντα χρόνια στην εκπαίδευση.
Εκείνο που, κλείνοντας, θέλω να καταθέσω από την πλευρά του θεατή της εκδήλωσης μετονομασίας, είναι αυτή η… ανατροφοδότηση που δίνουν οι μαθητές στην ψυχή του δασκάλου, είναι το πώς μίλησε το πρόγραμμα “Μελίνα” στα παιδιά, είναι το μήνυμα μιας μαθήτριας του προγράμματος προς την δασκάλα της.
Μια μαθήτρια που τώρα είναι δασκάλα κι η ίδια σε δημόσιο σχολείο:
“Δασκάλα μου είσαι σκέτο φως, το εννοώ, και όταν χρόνος και ο τόπος το επιτρέψουν, θέλω να σε κάνω μια αγκαλιά που άλλη δεν είδες, μια αγκαλιά στον αναστοχασμό του επαγγέλματος και στον ανθρώπινο… Δασκάλα μου… με φώτισες!”
Γι’ αυτά τα λόγια, που ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα ζήσουμε και εμείς, είμαστε ακόμα εκπαιδευτικοί σε αυτήν τη χώρα …μα και για την αγάπη, αυτήν που και ο κ. Τερζάκης ανυπομονεί να μην τελειώσει!!!
Ακούστε
